Awit nin Pagkamoot XX
Puedo Escribir Los Versos ni Pablo Neruda
Ngunian na banggi maisusurat ko an daing-labing kamundong tula.
Isurat, garo bagang, ‘An ba nggi naiwarak
asin an mga bituon asul na nagkikimat sa karayuan’.
Ang pam-bangging paros minalibot sa kalangitan asin nag-aawit.
Ngunian na banggi maisusurat ko an daing-labing kamundong tula.
Namomotan ko siya, asin minsan namotan niya man ako.
Sa bangging siring ngunian kinugos ko siya sa sakong mga takyag
hinagkan ko siyang nagkapirang beses sa lindong kan langit na daing sagkod.
Namotan niya ako minsan, asin namotan ko man siya.
Papano man dai siya mamotan sa saiyang abang gayon na mata.
Ngunian na banggi maisusurat ko an daeng-labing kamundong tula.
Minsan ngani mayo siya sako. Minsan namamatean na nawara siya sako.
Na madangog an nakakabongog na banggi, na pinaorog pa kan kawaran niya.
Asin an mga pagtula minatadom sa kalag na garo baga ambon sa kaduutan.
Ano pang kaaabtan kun ang sakong pagkamoot dai siya makukua.
An banggi naiwarak asin siya mayo sa sako.
Ini an gabos. Sa karayuan may nag-aawit. Sa karayuan.
An sakong kalag dai natutuninong na dai ko siya kaiba.
An sakong paghiling labi an paghanap saiya na garo baga boot makasaro siya.
Hanap siya kan sakong puso, asin siya mayo sa sako.
An siring na banggi nagliliwanag sa kakahuyan.
Kita, kan panahon na idto, bako nang siring ngunian.
Dai ko na siya namomotan, tama na, minsan pang namotan ko siya.
Kinalap kan tingog ko an duros na maghohoyop kaini sa saiyang pandangog.
Sa iba. Sa iba na siya. Siring kan mga hadok ko kaidto.
An saiyang tingog. An saiyang hawak. An daing sagkod niyang mga mata.
Dai ko na siya namomotan, tama na, minsan ngani namomotan ko garo siya.
An pagkamoot labi kali-pot, an paglingaw garo baga daing katapusan.
Minsan sa bangging siring ngunian kinugos ko siya sa sakong mga takyag
an sakong kalag dai natutuninong sa saiyang pagkawara.
Minsan ngani ini na ang huring kulog na saiyang maipapamate sa sako,
asin ini man an huring tula na masusurat ko sa saiya.
Ngunian na banggi maisusurat ko an daing-labing kamundong tula.
Isurat, garo bagang, ‘An ba nggi naiwarak
asin an mga bituon asul na nagkikimat sa karayuan’.
Ang pam-bangging paros minalibot sa kalangitan asin nag-aawit.
Ngunian na banggi maisusurat ko an daing-labing kamundong tula.
Namomotan ko siya, asin minsan namotan niya man ako.
Sa bangging siring ngunian kinugos ko siya sa sakong mga takyag
hinagkan ko siyang nagkapirang beses sa lindong kan langit na daing sagkod.
Namotan niya ako minsan, asin namotan ko man siya.
Papano man dai siya mamotan sa saiyang abang gayon na mata.
Ngunian na banggi maisusurat ko an daeng-labing kamundong tula.
Minsan ngani mayo siya sako. Minsan namamatean na nawara siya sako.
Na madangog an nakakabongog na banggi, na pinaorog pa kan kawaran niya.
Asin an mga pagtula minatadom sa kalag na garo baga ambon sa kaduutan.
Ano pang kaaabtan kun ang sakong pagkamoot dai siya makukua.
An banggi naiwarak asin siya mayo sa sako.
Ini an gabos. Sa karayuan may nag-aawit. Sa karayuan.
An sakong kalag dai natutuninong na dai ko siya kaiba.
An sakong paghiling labi an paghanap saiya na garo baga boot makasaro siya.
Hanap siya kan sakong puso, asin siya mayo sa sako.
An siring na banggi nagliliwanag sa kakahuyan.
Kita, kan panahon na idto, bako nang siring ngunian.
Dai ko na siya namomotan, tama na, minsan pang namotan ko siya.
Kinalap kan tingog ko an duros na maghohoyop kaini sa saiyang pandangog.
Sa iba. Sa iba na siya. Siring kan mga hadok ko kaidto.
An saiyang tingog. An saiyang hawak. An daing sagkod niyang mga mata.
Dai ko na siya namomotan, tama na, minsan ngani namomotan ko garo siya.
An pagkamoot labi kali-pot, an paglingaw garo baga daing katapusan.
Minsan sa bangging siring ngunian kinugos ko siya sa sakong mga takyag
an sakong kalag dai natutuninong sa saiyang pagkawara.
Minsan ngani ini na ang huring kulog na saiyang maipapamate sa sako,
asin ini man an huring tula na masusurat ko sa saiya.
Comments