An mga Lumang Osipon

Boot kong magbalik
sa mas enot pa sa nakaagi,
sa sinabi kan kawat
na ako daa idto kadto:
an lumang sadiri,
an istorya kan nakaaging buhay.

Arog kan mga mate-mateng nahahaman
kan mga aking saradit
na binabasahan nin mga osipon:
dapit sa mga lambana sa kakahuyan,
mga duwende sa kanugnugan,
o mga sirena sa kadagatan
asin sa bulawan sa puro kan dawani.

Asin sa pagbabalik uyan an sarong hapot:
haen ka sa buhay kong idto?

Ta sa totoo lang
pirang bulan pa lang an nakakaagi
poon kan enot takang nakaibahan,
alagad may pagtubod akong haloy na,
haloy nang ika yaon sa sako,
asin ako sa saimo.

Haen ka sa sakong istorya,
sa sakong nakaagi?
Dai ako nagtutubod na ika mayo duman.

Bako kaya na ika sarong prinsesa,
o nagliliwanag na diwata,
o an daragita sa alamat,
o sarong kagharong sa kinaban
bago pa man mag-abot an panahon?

Haen ka duman
kan ako nakaistar sa kastilyo,
sa makangangalas na isla,
sa makolor na gubat,
sa magaya-gayang banwaan?

Minahapot ako ngunyan
dara an pagkamidbid mo sa sako
na daing siisay man an may kapot;
garo mapusog na soldado na nakikipagsapalaran
sa daing pagduduwa-duwang
pagpapahayag saimo kun siisay ako.

Minahapot ako ngunyan
ta garo minabalik an giromdom ko
kan nakaagi kong buhay:
sa pagpapamate mo sa sako
na ako prinsipe,
o sentawr na minasunod
sa dalagan asin kimat kan mga bituon,
o an tanod na nakabantay
sa tore kan kahadean,
o an aking lalaki na kaiba mo
sa pagdayan
sa tahaw kan mga pagbuskad kan mga burak,
sa pamitisan kan bukid—malipot asin tuninong.